وقت آن است که افسانۀ تقی‌زاده مامور یا جاسوس انگلیس ‌را کنار بگذاریم...تقی‌زاده به جبهه مخالفین مصدق نپیوست.

من در تمام مدت دوره اول مجلس با احدی از خارجیان آشنا نبوده و ارتباط معمولی هم با کسی از آنان نداشتم...آنچه کسروی نوشته که من خواهان جنگ بودم و آدم در خانه این و آن فرستادم و پیغام دادم که بیایند امروز جنگ خواهد شد، هیچ اساسی ندارد...شخص فقیر گفت: «یونجه می‌خوریم و اگر یونجه هم تمام شد برگ درخت‌ها را می‌خوریم و دمار از روزگار محمدعلی شاه خونخوار، سفاک و آدمکش درمی آوریم.»...دست توسل به دامن پدر نامهربان زدن را بر خارجیان ترجیح می‌دهیم...اگر تلگراف برای شاه می‌رفت از ورود قشون روس جلوگیری می‌شد.

تقی‌زاده با سویه‌های مثبت فرهنگ ایرانی دشمنی نداشت...دیگر روشنفکران زمانه با تقی‌زاده همراه بودند.

تقی‌زاده در شهری جهان وطنی بزرگ شد و جوانی‌اش تحت تأثیر عقاید عثمانی و غرب از مدرنیته قرار گرفت...تقی‌زاده تلاش کرد از نفوذ ادوارد براون برای به دست آوردن حمایت لیبرال‌های پارلمان انگلستان از مشروطه‌خواهان ایرانی استفاده نماید...من هیچ مدرکی در رابطه با نقش تقی‌زاده در لژ فراماسونری ندیده‌ام. ممکن است هنگامی که در استانبول بوده در یک یا دو نشست شرکت کرده باشد، اما باز هم این بدان معنا نیست که وی بخشی از یک توطئه غربی بوده است. او با بسیاری از اصلاح‌طلبان خاورمیانه رابطه نزدیک داشت.